این کجا و آن کجا

سال ۱۳۷۶ در مرحله مقدماتی جام جهانی فوتبال تیم ایران به مربی گری آقای ویرا در شهر ملبورن در مقابل تیم استرالیا قرار گرفت. نتیجه دلچسب و شیرین بازی همه هموطنانمان را به خیابان کشاند. زن و مرد، پیر و جوان همگی از صعود تیم ملی فوتبال خوشحال بودیم. بازی درخشان سه یار افسانه ای یعنی علی دایی، کریم باقری و خداداد عزیزی همه را شگفت زده کرد خصوصا بعد از آنکه یکی از شهروندان استرالیایی به قصد توهین و شاید تضعیف روحیه اقدام به پاره کردن دروازه تیم ایران کرد و بازی برای دقایقی متوقف شد. همه یکصدا سربلندی هموطنانمان را در هر جای دنیا از خدا می خواستیم.

بعد از ۲۵ سال تیم ملی فوتبال ایران با مربی گری آقای کیروش گرچه ستاره های زیادی را به همراه دارد اما دل مردم با این تیم همراه نیست. جالب است که آقای کیروش که ایرانی نیست رنگ و بوی تزویر را خیلی  واضح نمایان می کند. انگار سالها است که با جماعت بوقلمون صفت حاکم دم خور است و کمال همنشینی در او اثر کرده. به هر حال برد یا باختش هیچ تاثیری در امیدواری مردم در تثبیت عدالت اجتماعی و تزریق امید به دل مردم ندارد. در طی این مدت اتفاقات زیادی رخ داده ولی مهمترینش نمایان شدن چهره کریه و منحوس حکومت آخوندی به مردم ایران زمین است.

شخصا برای همه هموطنان گشایش و امید در مسیر آینده را آرزومندم و به امید شادی تک تک ایرانیان به درگاه خداوند دعا می کنم. روزی که هیچ کس خودش را در جایگاه خدا به مردم غالب نکند و همگی در پیشگاه خدا مسوول و پاسخگو باشیم.