مالیات یا باج

دیروز شورای حق اختلاف مالیات بودم. خدا را شکر قبل از آنکه کلمه ای بگویم خودشان پرونده را مطالعه کردند و اصلاح مالیاتی زدتد.

راستش برای من توجیه ناپذیر است که کاری که وظیفه دولت در تاسیس مراکز درمانی و به کار گیری پزشکان است را هر یک از فارغ التحصیلان پزشکی با هزینه شخصی به عهده می گیرد و مراکز درمانی و درمانگاه تاسیس می کند و باید مالیات سرمایه گزاری اش را هم بدهد. در بخش دولتی نه تنها مالیات می گیرند بلکه حق مکان و پرسنل را نیز از کار کرد پزشکان کسر می کنند. به این ترتیب هم تعرفه دولتی است و مجبوری ساعات بیشتر کار کنی یا تعداد بیشتری بیمار ببینی و هم درآمد به دست آمده از فعالیت پزشک به یک سوم تقلیل می یابد و مابقی را دولت تصاحب می کند. همین را هم بعد از شش ماه یا یک سال در بهترین حالت تسویه می کند.  بعدها به یمن تورم قدرت خرید مبلغ ذخیره شده ات به نصف کاهش می یابد. انگار زور دولت فقط به پزشکان و کادر درمان رسیده. به خدا اگر به خاطر نزدیکان و آنهایی که دوستشان دارم و به حضورم نیاز دارند نبود یک دقیقه هم نمی خواستم در این کشور بمانم. کشوری که تبعیض طبقاتی در شکل واضحش نمایان شده و روز به روز جشم انداز تیره تری در آینده کشور متصور است.