مدیریت خرد، مدیریت کلان

همه ما آدم بزرگها رفتارهایمان را از زمان کودکی با خود به همراه می آوریم. عقده هایمان، موفقیتهایمان، شیوه رفتار و نگاه کردنمان و حتی رویکرد مدیریتیمان را. کودکی زمان ساخته شدن آینده یک کشور است. زمانی که احتمالا قادر خواهید بود امید، توانایی، اخلاق  و هر آنچه که آرزو دارید را در این گروه سنی برنامه ریزی کنید و در دهه های بعد برداشت کنید. حاصل مدیریت کنونی جامعه را باید در کودکیشان جستجو کرد. 

به یاد دارم روزی به عنوان مبصر کلاس انتخاب شده بودم. اینکه معیار انتخاب مدیر مدرسه یا معلمان در انتخاب من به عنوان مبصر چه بود را نمی دانم ولی حدس می زنم قد بلندم و شاگرد درس خوان بودنم باعث شد که گزینه مطرح برایشان باشم. من اما اصلا نمی دانستم که می بایست چه کار کنم. بعدها فهمیدم کسی را می خواستند تا از حضورش برای اداره کلاس و کار مفت و مجانی بهره ببرند. بگذریم ...

به شیوه مبصرهای قبلی شروع کردم به تهیه لیست خوب ها و بدها و گزارش به معلم و ناظم مدرسه. بعدها فهمیدم برای کم شدن صدای اعتراض دانش آموزان می بایست برایشان سرگرمی ایجاد کرد. یک نوع انحراف ذهن تا نگاهشان نسبت به من به موضوع دیگری منحرف شود. گاهی که معلم به دلایلی در کلاس حضور نداشت برای سرگرم کردن دانش آموزان یک بازی طراحی می کردیم و همین موضوع کلاس را کمی ساکت و قابل تحمل می کرد. گاهی هم به خواست دانش آموزان، درس های عقب مانده را با هم مرور می کردیم. بگذریم که در این بین بودند افرادی که همیشه حس برتری و سرکشی داشتند و نمی توانم انکار کنم که برای این افراد گاهی ارجاع به دفتر مدیر و ترس از کم شدن نمره انظباتی راه کار آخر بود. من در این بین گاهی نمره قبولی می گرفتم و گاهی مردود بودم. گاهی ظلم می کردم و گاهی دلم دنبال کودکی کردن و بازی های دوستانه و بی ریا می گشت. چقدر زود من را از دنیای کودکیم گرفتند. 

اما حالا که به مدیریت کلان کشور می نگرم. انگار همان خاطرات در حال تکرار شدن هستند. بازی فوتبال امروزه بر کسی پوشیده نیست که دیگر صرفا یک فعالیت ورزشی نیست. هر کس چنین ادعایی کند شما باور نکنید. از شادی های پس از برد وابستگان حکومت گرفته تا محدودیت هایی که برای انتخاب مدیران این رشته ورزشی اجرا می شود. از زد و بند پشت پرده برای نقل و انتقال پولهای کلان تا حتی انتخاب مربی ورزشی و حتی شک نکنید که نتیجه بازیها و برد و باخت تیم ها همگی در راستای سرگرم کردن من و شما و برآوردن نیاز آن بالا دستی طراحی شده. 

حکومتی که ناتوان از تبیین منطقی سیاست هایش برای اهل فن و رشد تفکر و ترویج گفت و گو و نقد در جامعه باشد برای بقای خود به ناچار به سرگرم کردن مردم و سرکوب خواسته هایشان روی خواهد آورد.