راه حل موقت

حتما شنیده اید که در قانون اساسی کشورمان نوشته شده که تحصبل رایگان و بهداشت و درمان رایگان حق هر ایرانی است. بیایید با هم مروری بر اصل ۲۹ و ۳۰  قانون اساسی داشته باشیم:

۲۹: برخورداری از تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، ازکارافتادگی، بی‌سرپرستی، درراه‌ماندگی، حوادث و سوانح، نیاز به خدمات بهداشتی درمانی و مراقبت‌های پزشکی به صورت بیمه و غیره، حقی است همگانی. دولت موظف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایتهای مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تامین کند.

۳۰: دولت موظف است وسائل آموزش وپرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازدو وسائل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد

گرچه در متن اصل ۲۹ کلمه رایگان به کار برده نشده ولی در مورد آموزش رایگان تا پایان دوران متوسطه صریح و واضح نوشته شده که می بایست رایگان باشد. 

سالها کسری بودجه و سوء مدیریت، زمینه را برای سرمایه گزاری و سودجویی در حیطه آموزش و بهداشت و درمان باز کرده است. به بهانه مشارکت مردمی مدارس و دانشگاههای غیر انتفاعی و آزاد تاسیس گردید و بیمارستانهای دولتی یکی بعد از دیگری فرسوده تر شد در حالی که مراکز خصوصی درمانی افتتاح گردید و کارایی بیمه ها بیش از پیش زیر سوال رفت. بیمه تامین اجتماعی که می بایست از ارکان اصلی سرویس دهی به مردم باشد خودش تبدیل به بنگاه اقتصادی برای رسیدن به سود بیشتر شد. 

در چنین وضعیتی اختلاف طبقاتی بصورت فاحش روز به روز زیادتر میشود و فقر و تنگدستی جایش را باز می کند. 

واقعا فکر می کنم اولین پله در مبارزه با فقر و اختلاف طبقاتی شروع حرکت در مسیر سرویس های همگانی رایگان است و برای این منظور نیازمند شفاف سازی مالی همه ارکان دولتی و غیر دولتی هستیم.